Informatie- en bezinningsavond op 10 maart om 20u over het werk van
Zuster Jeannne De Vos in India
Zaal Melac, Dorpsstraat 31
Toegangsprijs: €5 (€ 4 voor DF-leden)
Zuster Jeanne, geboren in 1935, groeide op in een gezin van 9 kinderen.
Ze had een mooie jeugd en een heleboel vrienden. Ze voelde steeds
duidelijker dat ze zuster wou worden.
Toen is ze ingetreden – zo heet dat als je naar het klooster gaat - bij
de zusters in Heverlee.
Ze wilde dolgraag naar India gaan, dat is haar ook gelukt.
Eerst gaf ze les aan doven en blinden in het gekende instituut van
Sint-Michiels Gestel in Nederland.
Maar na verloop van tijd zag ze de vele wantoestanden: armoede en
misbruik, ook van kinderen.
Vooral de allerarmsten waren er erg aan toe.
Vanaf dat moment is ze zich gaan inzetten voor hen.
In 1985 richtte ze in Mumbai (vroeger Bombey geheten) een beweging op
die zich inzet voor dienstmeisjes, huisslaafjes.
In deze beweging komt ze samen met veel Indische mensen die haar helpen,
op voor de rechten van deze kinderen en dienstmeisjes.
Ze proberen ze naar school te laten gaan en hen rechten te geven: een
kind heeft veiligheid, knuffels, en onderwijs nodig. Ook deze kinderen moeten
de kans krijgen om te spelen.
Huisslaafjes krijgen dat meestal allemaal niet.
Van de naar schatting 20 miljoen kinderen in India die werken voor de
kost, doet de helft dat in de privésfeer van een woning. Ze zijn letterlijk
meid voor alle werk. Ondervoed, onderbetaald, eenzaam. Ze kunnen vaak niet naar
school. Ze worden makkelijk het slachtoffer van een baas die zijn handen niet
kan thuishouden.
Daarom is er therapie (begeleiding en scholing) in de vluchthuizen.
Maar omdat er dikwijls geen eten is zijn er veel kinderen die
noodgedwongen blijven werken.
Voor hen organiseert de National Domestic Workers Movement, zo heet de
vereniging van Jeanne, een soort bijeenkomsten, waar werkende kinderen elke
week twee uurtjes samenkomen.
Ze zijn dikwijls met zo’n zevenhonderdvijftig en leren er samen spelen
en zingen.
Gedurende die twee uur kunnen ze zich goed voelen.
Ze moeten er niet vrezen dat volwassenen rare dingen met hen gaan doen.
Deze bijeenkomsten zorgen ook voor controle. De bazen van de kinderen
letten nu op hun tellen. Want als er aan het licht komt dat het kind letsels
heeft, zouden ze wel eens in verlegenheid kunnen komen.
Nu, op haar 72ste slaapt Jeanne Devos in een appartementskamertje met
vier stalen stapelbedden. Als ze slaapt, heeft ze een koptelefoon op haar
hoofd. Zo is ze steeds bereikbaar.
Overal in Indië zie je stickers op lantaarnpalen met het noodnummer voor
huisslaafjes.
Wanneer hun baas slaapt, bellen ze Jeanne en haar medewerkers op om
problemen te melden of gewoon om hun hart eens te luchten.”
Vrijwilligers om deze telefoontjes te ontvangen, zijn er genoeg.
Huizen zijn er te weinig en dus peperduur.
Daardoor is er plaats te kort om kinderen op te vangen die hun bazen
zijn ontvlucht.
Zo zijn er ruimten, kleine appartementen in hoge gebouwen, waar
honderdvijftig kinderen opeengepakt les krijgen.
In kleine kamertjes, nauwelijks vier op vier, zitten tientallen
gevluchte meisjes, slachtoffers van seksueel misbruik. In die kleine
ruimte eten en slapen ze. Ze zijn te bang om het gebouw te verlaten.
Vroeger was men in India van mening dat kinderarbeid geen kwaad kon.
Na hard werken heeft zuster Jeanne en haar medewerkers bekomen dat het
Indische parlement kinderarbeid gedeeltelijk verboden heeft en zijn zelfs
hooggeplaatste personen al veroordeeld voor kindermishandeling.
Sister Jeanne, ook Didi geheten door de Indische kinderen, is blij
om elke millimeter die ze vooruit gaat en om ieder kind dat ze zijn waardigheid
kan teruggeven.
In 2000 kreeg ze een
eredoctoraat aan de KUL in Leuven.
In 2005 werd ze genomineerd
voor de Nobelprijs voor de Vrede, maar kreeg die uiteindelijk niet.
Dat jaar was ze ook één van de
kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke
nominatielijst niet en strandde op nr. 57 van diegenen die net buiten de
nominatielijst vielen.
In 2006 schreef ze samen met VRT
1 radio-journaliste Greet Van Thienen het autobiogrische boek In naam van alle
kinderen, uitgegeven bij Lannoo Tielt.
Ook bij het Davidsfonds
verscheen er in 2007 een boek over Jeanne De Vos. Denken en doen Een leven in
spiritualiteit.
Wie meer wil weten over het werk van Jeanne De
Vos raadpleegt best volgende website:
Ook Wikipedia geeft een goede
samenvatting:
nl.wikipedia.org/wiki/Jeanne_De_Vos