De Standaard

 

,,Ik duim voor een Latino of een Afrikaan als paus''

Multiculturele misvieringen van Marcel De Meyer in forelstraat gent groot succes

Marcel De Meyer is een buitenbeentje. Hij was voorbestemd om ingenieur te worden, maar een late roeping leidde hem naar het priesterambt. Dat was geenszins naar de zin van zijn familie. Ook als priester is hij een buitenbeentje. Elke maand organiseert hij multiculturele ,,regenboogvieringen''. Daar volgt steevast een warme maaltijd op, in een zijbeuk van de kerk.

 

Hier in de buurt kwamen midden de jaren '90 heel veel Afrikanen op kleine kamertjes wonen. Het merendeel kwam uit Congo, het waren politieke vluchtelingen'', zegt priester Marcel De Meyer. Hij is pastoor van de Sint- Antoniusparochie in de buurt van de Forelstraat. Ook in de wijk Macharius is hij actief. ,,De meeste Afrikanen geloofden wel ergens in, soms in het bovennatuurlijke, soms eerder in charismatische bewegingen. Een groot deel woonde ook de eucharistievieringen bij. Ze hadden wel wat bedenkingen bij onze aanpak. Die vonden ze heel individualistisch en afstandelijk.''

 

De Afrikanen vormden een koor dat ze ,,Ensengo'' noemden. Dat betekent blijdschap. Het koor repeteerde elke week, luisterde af en toe een misviering op. Later volgden er af en toe ook eigen misvieringen die werden voorgegaan door een Afrikaanse priester. Uiteindelijk groeide het uit tot een multiculturele mis, elke laatste zondag van de maand om 11 uur. Daar komen meestal zo'n tweehonderd gelovigen op af. Ook Belgen nemen er aan deel. De multiculturele eucharistievieringen kregen de naam ,,regenboogvieringen''.

 

,,De multiculturele viering laten we volgen door een gratis warme maaltijd. In de sociale dienst kun je elke weekdag tegen 1,25 euro iets eten. In het weekend niet, vandaar het initiatief. De kerk leent zich daar toe, in een zijbeuk is nu ook een keuken gebouwd.'' De maaltijden zijn gratis, iedereen brengt wel iets mee. Of er wordt samen gekookt. Ook hier vinden Belgen hun weg naar toe.

 

Intussen bleek dat ook de Filippijnse gemeenschap in Gent nood had aan een eigen misviering. Het gaat dan vooral om Filippijnse vrouwen die met een Belg huwden en Filippijnse studenten. Ook zij richtten een koor op, Pag-ibib. Dat betekent liefde. Elke derde zondag van de maand om 13 uur hebben zij een viering, deels in het Engels, deels in hun eigen taal.

 

Voor de middernachtmis met Kerstmis nodigt Marcel De Meyer ook de moslimgemeenschap uit. ,,Gewoonlijk zijn ze met ongeveer vijftig. Tijdens de mis is er een moment waarop ze uit de Koran verzen lezen. Ze nemen ook deel aan de voorbeden en spreken een wens uit voor de christelijke gemeenschap.'' De samenwerking verloopt vooral via de moskee van de Doornzelestraat. ,,Daar zijn jongeren actief die er wel voor open staan. De samenwerking ligt evenwel niet met alle moskeeën voor de hand, soms is het echt wel moeilijk om de brug te slaan.''

 

Uiteraard vinden in de kerk ook nog de traditionele misvieringen plaats. ,,De meeste Gentse gelovigen staan positief tegenover de multiculturele aanpak. Uiteraard is er ook kritiek, daar leer je mee leven. Ik heb er ook wel respect voor. Vooral oudere mensen vinden dat het er tijdens de regenboogvieringen te luidruchtig aan toe gaat en dat ze te weinig kunnen bidden. Afrikanen bewegen op de muziek, ze zingen en klappen in de handen. En ze komen ook al eens te laat.''

 

Marcel De Meyer wijst er op dat er ook veel Gentenaars zijn die bewust voor de multiculturele vieringen kiezen, bijvoorbeeld om hun kindje te laten dopen. ,,Maar ik laat iedereen de keuze'', zegt de priester.

 

Waarom doet hij het allemaal? ,,Ik ben een late roeping. Ik zou een ingenieur worden. Maar ik voelde me altijd dicht bij arme en kleine mensen staan. Mijn ouders waren kleine zelfstandigen. Ze hebben hard gewroet, te hard, om er bovenop te geraken. Mijn moeder kwam uit een heel arm gezin. Op haar veertiende gingen de kinderen naar de fabriek.''

 

Marcel De Meyer ging pas na zijn ingenieursopleiding naar het seminarie om priester te worden. ,,Dat deed thuis eerst een bom ontploffen. Er werd niet over politieke voorkeur gepraat, maar langs moederszijde was er toch veel sympathie voor het socialisme. Later zijn ze wel bijgedraaid, dan konden ze mijn keuze wel accepteren.''

 

De Meyer had leraren die naar Zuid- Amerika trokken, en ook hij leerde Spaans. ,,Maar toen stierf mijn broer, hij was pas 22 jaar. Ik wou het mijn ouders niet aandoen dat nog een zoon zou weggaan. Daarom besloot ik in België te blijven. Ik kwam aanvankelijk terecht in de Brugse Poort, een wijk waar ik kennis maakte met Turken, Algerijnen, Tunesiërs en Marokkanen. Verschillende keren was ik te gast op feesten, ik reisde ook met hen naar hun familie in het thuisland. Als je daar de levensomstandigheden ziet, weet je onmiddellijk waarom ze naar hier komen.''

 

,,Het gevaar bestaat dat ze enkel het geluk in onze welvaart zien. Af en toe discussieer ik nog met Afrikaanse vluchtelingen. Ze hebben hier geen inkomen, geen toekomst. Maar ondanks dat is het voor hen hier nog beter dan de manier waarop ze ginder een leven kunnen uitbouwen.''

 

De nieuwe paus mag volgens hem best een Latino of Afrikaan zijn. ,,Ze zullen het op hun manier aanpakken. Maar wie zijn wij om daar kritiek op te geven? Als het om de doctrine gaat, zijn ze wellicht conservatiever dan wij. Maar vanuit sociaal oogpunt en op het vlak van moraal staan ze dichter bij de mensen en zijn ze heel eigentijds. ''

 

Hij vindt dat de kerk in Vlaanderen teveel aan navelstaarderij doet, teveel met binnenkerkelijke problemen bezig is.

 

,,De kerk moet een dienares zijn. Dat betekent ook dat ze aan de kant moet staan van mensen die eerbied hebben voor de schepping, zoals ecologische bewegingen.''