Bezoek aan orthodoxe kerk

Sophie van Akenstraat 56

9000 Gent

Zaterdag 5 maart om 15u

Verzamelen aan zaal Melac om 14u30.

Om 15u bezoek aan de kerk waarna uitleg over de orthodoxe kerk in het algemeen en meer specifiek ook in Gent. Gelijkenis en verschil met onze godsdienst. Inleiding door medepriester Dominique Verbeke, opvolger van aartspriester Ignace Peckstadt.

De rondleiding en de uitleg nemen twee uur in beslag

Na het bezoek zouden we met de geïnteresseerden samen gaan eten in het Grieks restaurant Pantheon, Annonciadenstraat 2, 9000 Gent, 09/2230200. We moeten hier wel op voorhand reserveren.

Wie interesse heeft voor dit bezoek meldt zich voor 26.02.2011 aan bij Luc De Vos (0479/337684 of 09/2211589 of ldv.zwyn@skynet.be)

Kostprijs voor deze activiteit (zonder maaltijd):

² € 5 voor Df-leden

² € 8 voor niet leden

Wie meer wil weten over de orthodoxe kerk raadpleegt best: http://orthodoxgent.wordpress.com.

Ontstaan

Had iemand mij ooit voorspeld dat in 1972 te Gent een orthodoxe communauteit zou ontstaan en tot bloei komen, dan zou ik hem zeker niet geloofd hebben. Niettemin deelde mijn vriend Ignace Peckstadt mij einde oktober 1972 mee, dat hij een gebouw gehuurd had om een kerkje in te richten, waar de Orthodoxe Liturgie regelmatig zou gecelebreerd worden. Ik bekeek hem toen met verbazing en scepticisme. Wie zou daar naartoe komen? Hoe een koor samenstellen, onontbeerlijk voor een celebratie? Zou er voldoende belangstelling zijn? Hoe zouden de financiële problemen opgelost worden of anders gezegd: wie zou dat betalen?

Al die vragen en nog veel andere rezen spontaan bij mij op. Spijts al mijn interesse en sympathie voor de Orthodoxie, zou ik persoonlijk negatief op die vragen geantwoord hebben.

En toch heeft het geloof van Ignace Peckstadt toen bergen verzet…

Die “berg” bestond concreet in de eerste plaats in het bureaucratisch apparaat van de toenmalige Gentse Commissie van Openbare Onderstand, die er moest toe bewogen worden één van de vele leegstaande huizen van het Oud St-Elisabethbegijnhof te verhuren.

Het rustig, bijna monachaal kader van het Oud-Begijnhof sprong in het oog en zo kwam het, dat Ignace Peckstadt op 21 december 1971 de voorzitter van de C.O.O. aanschreef met het verzoek “een huis ter beschikking te stellen van de orthodoxe eredienst”. Het antwoord was zoals te verwachten aanvankelijk negatief. Een tweede brief werd op 7 februari 1972 tot de Commissie gericht en op 2 mei 1972 kwam het officieel bericht dat de Commissie in haar zitting van 2 mei 1972 beslist had de vraag in te willigen : mits betaling van een bescheiden vergoeding en het aangaan van een brandverzekering werd een precair gebruik van het gebouw, een leegstaand huis in de Sophie Van Akenstraat toegestaan

Orthodoxe kerk Gent

Deze parochie Heilige Apostel Andreas van Gent behoort tot het Aartsbisdom van België (Oecumenisch Patriarchaat). Ze heeft tot voornaamste doel de integratie van de orthodoxe gelovigen van de streek in het liturgisch leven, volgens de traditie van de Heilige Orthodoxe Kerk. De Kerkvaders herinneren er ons steeds aan dat wij voor onze redding, de redding van onze ziel, wij een sacramenteel leven in de schoot van de Kerk moeten leiden. In de Orthodoxe Kerk en voor de orthodoxe gelovigen is elke activiteit een verlenging van de Eucharistie, die de “communio” bij uitstek is, in de ware zin van het woord. Vandaar het belang en de betekenis van deze Parochie.

Tot de parochiegemeenschap van Gent behoren orthodoxen christenen van de meest diverse afkomst: Belgen, Grieken, Egyptenaren, Libanezen, Syriërs, Russen, Serviërs, Roemenen, Bulgaren, Georgiërs, Polen… Het is kortom een parochie voor alle orthodoxe gelovigen woonachtig in de Provincie Oost-Vlaanderen. Daarbij komen nog de orthodoxe studenten die ter stede les volgen aan de Universiteit Gent of andere diverse hogescholen en in de parochie hartelijk onthaald worden.

Oecumenisch patriarachaat en aartsbisdom

Sedert het begin van haar stichting behoort de orthodoxe parochie van de Heilige Apostel Andreas te Gent tot de jurisdictie van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel, de eerste Troon van de Orthodoxie. Haar peter-parochie, de parochie van de Heilige Drieëenheid & de HH. Kosmas en Damianus uit Brussel – parochie die toen geleid werd door de betreurde Aartspriester Marc Nicaise – behoorde toen tot het Orthodox Aartsbisdom van de Russische parochies in West-Europa, onder de jurisdictie van het Oecumenisch Patriarchaat. De zetel van dit Aartsbisdom is in Parijs (rue Daru). Het was dus meer dan normaal dat de nieuw gestichte parochie van Gent in de schoot van hetzelfde Aartsbisdom in 1972 werd opgenomen. Er was trouwens een heel persoonlijke band met Mgr Georges Tarassoff, Aartsbisschop van Syracuse, die van 1930 tot 1953 de rector was van een kleine orthodoxe studentenparochie te Gent. Het was in de schoot van dit Aartsbisdom, dat Vader Ignace Peckstadt ook tot diaken (1974) en priester (1975) werd gewijd. In 1989 werd de parochie van de Heilige Apostel Andreas te Gent opgenomen in de schoot van het Orthodox Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg onder de jurisdictie van hetzelfde patriarchaat: het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel. Dit lag in de lijn van de “normalisering” van de orthodoxe diaspora. De parochie bleef onder dezelfde jurisdictie doch maakt nu deel uit van het lokaal orthodox Aartsbisdom. In 1994 werd de parochie vereerd met het hoge bezoek van Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos.

De Orthodoxe Parochie Heilige Apostel Andreas maakt deel uit van het Orthodox Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg (Oecumenisch Patriarchaat). Dit Aartsbisdom werd opgericht op 12 augustus 1969 bij patriarchale en synodale beslissing en strekt zich uit over België, Nederland en Luxemburg. Het wordt geleid door Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon van België, die de vertegenwoordiger is van het geheel van de Orthodoxe Kerk in België bij de overheid. Metropoliet Panteleimon wordt bijgestaan door twee hulpbisschoppen: de Bisschoppen Maximos van Evmenia en Athenagoras van Sinope. Het Aartsbisdom telt ruim dertig parochies en een kloostertje.

Cf. biografie Metropoliet Panteleimon.

Erkenning Orthodoxe Kerk in België

De Orthodoxe Kerk werd erkend door de Belgische Staat bij wet van 23 maart 1985, gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad N° 91 van 11 maart 1985. Het Koninklijk Besluit van 15 maart 1988 voorziet de organisatie van de Orthodoxe Kerk en stipuleert in het Ie Hoofdstuk, Artikel 1, dat : “De Metropoliet-Aartsbisschop van het Oecumenisch Patriarchaat van Konstantinopel of zijn plaatsvervanger wordt door Ons erkend als representatief orgaan van het geheel van de Orthodoxe Kerk”.

Over de voortrekker en pionier Ignace Peckstadt

² Vooreerst herken ik in hem een man van levendig geloof; ik herhaal het, zijn geloof heeft bergen verzet. Zonder dit geloof was deze communauteit er nooit gekomen. Dit geloof is zeer sterk ekklesiaal geïncarneerd. De plaats waar het zich manifesteert is de Kerk, die ook de plaats van zijn handelen is. Voor Vader Ignace zijn de mensen geen louter individuen, die afgescheiden naast elkaar leven, die elkaar ontmoeten zonder elkander te kennen. Slechts de mens in communio, is een volwaardig mens, is een persoon in de christelijke betekenis van het woord. Alleen in de Kerk komt die communio tot stand en wordt de mens tot waarachtige persoon herboren.

Aartspriester Ignace Peckstadt (1978) Priesterwijding Ignace Peckstadt (1975)

² Zijn persoonlijke gaven van takt en convivialiteit, het aanvoelen van wat kan en mag opdat het samen leven leefbaar zou zijn, wijzen in dezelfde richting en voeden zijn ecclesiaal bewustzijn. Dit maakte het mogelijk dat deze communauteit zich tot een werkelijk mikrokosmos ontwikkelde : alle geledingen van de samenleving zijn er in vertegenwoordigd, jongeren en ouderen, alle standen en beroepen, maar eveneens vele naties van Oost- en West-Europa en zelfs van het Midden-Oosten.

² Tevens verschijnt Vader Ignace voor ons als een charismatisch figuur. Charisma wordt hier gebruikt in de oorspronkelijke betekenis van het woord, als gave, genade en niet in een of andere illuministische betekenis. Hij bekleedt het priesterlijk ambt omdat hij daartoe het charisma ontvangen heeft. De bisschop heeft er hem toe geroepen en de communauteit gaf haar consensus en riep bij zijn wijding “axios”, juist omdat beiden in hem de drager van het charisma erkenden. Dit openbaart zich bijzonder in de celebraties waarin hij voorgaat. De Goddelijke Liturgie die hij celebreert is voor hem en voor ons de actualisatie van de Kerk, van de Ekklesia, dit betekent het steeds opnieuw concreet realiseren, in tijd en ruimte, van de communauteit van Christus en van de Heilige Geest.

² Tevens is de Liturgie voor hem de bron van zijn spiritualiteit, volledig in de geest van wat Nicolaas Cabasilas schreef in zijn werk “Het leven in Christus”. De uitstraling van zijn beleving van de Liturgie, ervaren wij steeds als de mededeling door zijn mediatie van het Licht van Christus.