De Standaard
,,Ik duim voor een Latino
of een Afrikaan als paus''
Multiculturele misvieringen van Marcel De Meyer in
forelstraat gent groot succes
Marcel
De Meyer is een buitenbeentje. Hij was voorbestemd om ingenieur te worden, maar
een late roeping leidde hem naar het priesterambt. Dat was geenszins naar de
zin van zijn familie. Ook als priester is hij een buitenbeentje. Elke maand
organiseert hij multiculturele ,,regenboogvieringen''. Daar volgt steevast een
warme maaltijd op, in een zijbeuk van de kerk.
Hier
in de buurt kwamen midden de jaren '90 heel veel Afrikanen op kleine kamertjes
wonen. Het merendeel kwam uit Congo, het waren
politieke vluchtelingen'', zegt priester Marcel De Meyer. Hij is pastoor van de
Sint- Antoniusparochie in de buurt van de
Forelstraat. Ook in de wijk Macharius is hij actief.
,,De meeste Afrikanen geloofden wel ergens in, soms in het bovennatuurlijke,
soms eerder in charismatische bewegingen. Een groot deel woonde ook de
eucharistievieringen bij. Ze hadden wel wat bedenkingen bij onze aanpak. Die
vonden ze heel individualistisch en afstandelijk.''
De
Afrikanen vormden een koor dat ze ,,Ensengo''
noemden. Dat betekent blijdschap. Het koor repeteerde elke week, luisterde af
en toe een misviering op. Later volgden er af en toe ook eigen misvieringen die
werden voorgegaan door een Afrikaanse priester. Uiteindelijk groeide het uit
tot een multiculturele mis, elke laatste zondag van de maand om 11 uur. Daar
komen meestal zo'n tweehonderd gelovigen op af. Ook Belgen nemen er aan deel.
De multiculturele eucharistievieringen kregen de naam ,,regenboogvieringen''.
,,De
multiculturele viering laten we volgen door een gratis warme maaltijd. In de
sociale dienst kun je elke weekdag tegen 1,25 euro iets eten. In het weekend
niet, vandaar het initiatief. De kerk leent zich daar toe, in een zijbeuk is nu
ook een keuken gebouwd.'' De maaltijden zijn gratis, iedereen brengt wel iets
mee. Of er wordt samen gekookt. Ook hier vinden Belgen hun weg naar toe.
Intussen
bleek dat ook de Filippijnse gemeenschap in Gent nood had aan een eigen
misviering. Het gaat dan vooral om Filippijnse vrouwen die met een Belg huwden
en Filippijnse studenten. Ook zij richtten een koor op, Pag-ibib.
Dat betekent liefde. Elke derde zondag van de maand om 13 uur hebben zij een
viering, deels in het Engels, deels in hun eigen taal.
Voor
de middernachtmis met Kerstmis nodigt Marcel De Meyer ook de moslimgemeenschap
uit. ,,Gewoonlijk zijn ze met ongeveer vijftig. Tijdens de mis is er een moment
waarop ze uit de Koran verzen lezen. Ze nemen ook deel aan de voorbeden en
spreken een wens uit voor de christelijke gemeenschap.'' De samenwerking
verloopt vooral via de moskee van de Doornzelestraat.
,,Daar zijn jongeren actief die er wel voor open staan. De samenwerking ligt
evenwel niet met alle moskeeën voor de hand, soms is het echt wel moeilijk om
de brug te slaan.''
Uiteraard
vinden in de kerk ook nog de traditionele misvieringen plaats. ,,De meeste
Gentse gelovigen staan positief tegenover de multiculturele aanpak. Uiteraard
is er ook kritiek, daar leer je mee leven. Ik heb er ook wel respect voor.
Vooral oudere mensen vinden dat het er tijdens de regenboogvieringen te
luidruchtig aan toe gaat en dat ze te weinig kunnen bidden. Afrikanen bewegen
op de muziek, ze zingen en klappen in de handen. En ze komen ook al eens te
laat.''
Marcel
De Meyer wijst er op dat er ook veel Gentenaars zijn die bewust voor de
multiculturele vieringen kiezen, bijvoorbeeld om hun kindje te laten dopen.
,,Maar ik laat iedereen de keuze'', zegt de priester.
Waarom
doet hij het allemaal? ,,Ik ben een late roeping. Ik zou een ingenieur worden.
Maar ik voelde me altijd dicht bij arme en kleine mensen staan. Mijn ouders
waren kleine zelfstandigen. Ze hebben hard gewroet, te hard, om er bovenop te
geraken. Mijn moeder kwam uit een heel arm gezin. Op haar veertiende gingen de
kinderen naar de fabriek.''
Marcel
De Meyer ging pas na zijn ingenieursopleiding naar het seminarie om priester te
worden. ,,Dat deed thuis eerst een bom ontploffen. Er werd niet over politieke
voorkeur gepraat, maar langs moederszijde was er toch veel sympathie voor het
socialisme. Later zijn ze wel bijgedraaid, dan konden ze mijn keuze wel
accepteren.''
De
Meyer had leraren die naar Zuid- Amerika trokken, en ook hij leerde Spaans.
,,Maar toen stierf mijn broer, hij was pas 22 jaar. Ik wou het mijn ouders niet
aandoen dat nog een zoon zou weggaan. Daarom besloot ik in België te blijven.
Ik kwam aanvankelijk terecht in de Brugse Poort, een wijk waar ik kennis maakte
met Turken, Algerijnen, Tunesiërs en Marokkanen.
Verschillende keren was ik te gast op feesten, ik reisde ook met hen naar hun
familie in het thuisland. Als je daar de levensomstandigheden ziet, weet je
onmiddellijk waarom ze naar hier komen.''
,,Het
gevaar bestaat dat ze enkel het geluk in onze welvaart zien. Af en toe
discussieer ik nog met Afrikaanse vluchtelingen. Ze hebben hier geen inkomen,
geen toekomst. Maar ondanks dat is het voor hen hier nog beter dan de manier
waarop ze ginder een leven kunnen uitbouwen.''
De
nieuwe paus mag volgens hem best een Latino of Afrikaan zijn. ,,Ze zullen het
op hun manier aanpakken. Maar wie zijn wij om daar kritiek op te geven? Als het
om de doctrine gaat, zijn ze wellicht conservatiever dan wij. Maar vanuit
sociaal oogpunt en op het vlak van moraal staan ze dichter bij de mensen en
zijn ze heel eigentijds. ''
Hij
vindt dat de kerk in Vlaanderen teveel aan navelstaarderij doet, teveel met
binnenkerkelijke problemen bezig is.
,,De
kerk moet een dienares zijn. Dat betekent ook dat ze aan de kant moet staan van
mensen die eerbied hebben voor de schepping, zoals ecologische bewegingen.''